All posts by Soledad Castro Soliño

Sen máis

Como toda defensa pode ser susceptible de ofensa e viceversa.
Como non teño palabras para escribir, só para pensar e interpretar, roubo as atribuídas a Bertolt Brecht e que elas digan o que cadaquén queira tirar delas.
Non sen advertir que no caso interesa a mensaxe universal e humana, non situacional, nin cronolóxica.

Als die Nazis die Kommunisten holten,
habe ich geschwiegen;
ich war ja kein Kommunist.
Als sie die Sozialdemokraten einsperrten,
habe ich geschwiegen;
ich war ja kein Sozialdemokrat.
Als sie die Gewerkschafter holten,
habe ich nicht protestiert;
ich war ja kein Gewerkschafter.
Als sie die Juden holten,
habe ich nicht protestiert;
ich war ja kein Jude.
Als sie mich holten,
gab es keinen mehr, der protestieren konnte.

Tradución posible

Cando os nazis viñeron coller aos comunistas,
gardei silencio;
porque eu non era comunista.

Cando encarceraron aos socialdemócratas,
gardei silencio;
porque eu non era socialdemócrata.

Cando viñeron buscar aos sindicalistas,
non protestei;
porque eu non era sindicalista.

Cando viñeron levar aos xudeos,
non protestei;
porque eu non era xudeo.

Cando viñeron buscarme a min
Non había ninguén que puidese protestar.

Vocacións en Marina D’Or

En Marina D’Or non todo son vacacións, ou alomenos este domingo foi excepcional, porque foi a “vocación» o que levou a Clubs de Atletismo de toda España ata esta vila de edificios e costa mediterránea.
O Comesaña foi un dos moitos que botou a rodar rodar estrada adiante para participar en cónclave feminino.

Mulleres formando Equipo xuvenil, cadete e sénior en cross curto, metéronse o sábado cedo nun autobús e despois de doce horas de asento e paradas en breve, alá chegaron na noite. Quizais a expedición máis numerosa dende tempos: participativa e acompañativa. Cousa para non obviar, si para mencionar ben alto e merecedora de calado (ou cálido) aplauso.

A organización ofreceu apartamentos cerca do circuito, e un comedor-buffet común para todos os clubs. Supuxo isto tranquilidade e comodidade, sen apuros de traslados e outras obrigas loxísticas e comida non faltou, abonda e diversa por satisfacer ata os máis raros aptetitos.
Mar, área e circuito dende a liña do horizonte. Á beira da Praia transcorreu unha mañá chea de sol, frio tenue de brisa, e plena de atletas en carreira.
Nun percorrido de herba, anacos de área, madeira, de liñas rectas e despois curvas, foron sucedéndose as distintas participacións por categorías masculinas e femininas.
Sen dúbida o protagonismo e interese desta crónica estriba nas actuaccións do Comesaña. Buf! Que orgullo e vértixe, ver a camiseta do Comesaña aí, nos primeiros postos, como aconteceu coa carreira cadete, como se presenciou na xuvenil. Aínda sendo un Campionato de Clubs, salientamos o resultado individual de Ángela e Carmela, 6ª e 2ª nas súas respectivas categorías e dase a noraboa a todas as individualidades que fixeron posible un Equipo e a súa participación nun campionato e a súa clasificación final.

O Equipo cadete, despois do mencionado 6º posto de Ángela, clasificou en 2ª posición a Lorena Fernández, 145ª na xeral; foi a 3ª Natalia Martínez, que entrou de 170ª; cuarta Sara Rodríguez, sendo 184ª, seguiuna Alba Rodríguez no posto 187º e Itsaso Fernández co 217º, pechou a 6ª posición.
Todos estes números definíronse nun 31º, posto finalmente acadado polo Equipo.

O Equipo xuvenil, comandado polo segundo posto xeral de Carmela, colleitou un 115º posto de Sara Penedo que a coloca de segunda na clasificación
para o Equipo; terceira sería Mónica Rodríguez que entrou de 139ª, o cuarto correspondeu a Elena Guerra, 190ª na xeral e quedou como quinta Jéssica Davila, 194ª.
Todas elas protagonizaron un 24º posto nun conxunto de 50 equipos.

Nos catro quilómetros do Cross Corto, Sandra Mosquera, saiu decidida nos postos primeros, pero a resposta do seu xeonllo traicionou un mellor resultado para ela e para o Equipo, valor e ilusión non faltaron. Á segunda das clasificadas Yolanda Gutiérrez quedoulle curta a distancia, está preparando unha maratón, polo que os catro kilómetros só foron anécdota ben cumprida.
Carmen Penas foi a terceira,; insuperable a súa traxectoria de campionato a campionato, vai a máis e máis, a menos e menos en número de clasificación individual final (110ª no ano 2010 e 57ª neste 2012). Dalí a pouco chegou Soledad Castro, chorando coma sempre a endemoñada distancia, demasiado curta para un corpo que non sabe correr a estes ritmos requeridos. Quinta foi Mercedes Gómez, que se manifesta non de todo conforme, pero cos ánimos dispostos a desconformormarse. A superación tamén é obvia na 6ª Silvia Veira, a súa evolución vai gañando postos: hai dous anos quedou 153ª, agora foi 100ª.
O feito, insta a teimar sobre o relativo da valoración dos resultados: o 57º está lonxe do 1º, pero está a 53 do 110º, quizais isto sexa o máis grande para a ilusión.
As 6 deron en suma un nada desmerecente 10º posto.

E outra vez estrada adiante, sen vacacións en Marina D’ors, máis cansadas se cadra, pero coa vocación renovada despois de sentir a máis ou menos satisfacción dun labor cumprido e rematado.
Ha ser esta unha páxina máis para a historia do Comesaña en Club, e esperemos que a continuación e constancia, nos obriguen a escribir constantemente grandes e pequenas novas.

En las fotos de Ángela González Y Jesús Martínez, que tan pronta y amablemente nos cedieron, vemos los tres equipòs del Comesaña Sporting Club que compitieron, así como a sus primeras clasificadas, Sandra tratando de recuperar su rodilla en el agua marina.

Ano III en Cabío

Ano III para a Pobra do Caramiñal e o seu Campionato Galego de Cross veterán.
Unha nova edición de domingo en Cabío con praia, vento, frío e piñeiros en sombra
As candeas, a terra, herba e area concluíron esmagadas, encravadas e buraqueadas de tanto pé. Non foi maltrato. foi esixencia dun percorrido, dun acontecemento que invadiu a rotina do lugar.
Atletas veteráns e non veteráns colleron as súas circunstancias, obxectivos e intencións para recrear unha xornada atlética.
O Comesaña evidenciouse, coñecemento das súa actuación xa temos. Só quedan por desvelar misterios, enigmas e incógnitas.
Por exemplo a enigma das horas que se invirten na espera das premiacións.
Por exemplo o misterio dos trofeos por equipos. Ulos?
Por exemplo a incógnita de Alberto R. Pantín: no inicio da súa carreira ( M-45 e maiores) escoitaba voces de ánimo «Veña Papi«, e avanzada a carreira as voces cambiaron: «veña abuelo«. Íronizaba así sobre o que considera unha mala actuacción. Aquí resóvese unicamente a incógnita cos parabéns oportunos , polo humor, por estar.
A resolución de enigma e misterio significaría a clave para mellorar con moito as impresións finais do Campionato.
Neste ano III, seguimos recoñecendo o labor da organización e a súa iniciativa.
Neste ano III o sol pousou no Comesaña, e brillou.

A San Silvestre

A 7ª San Silvestre Solidaria de Castrelos cadrou o último sábado do 2011.
Alá se foi un ano, consumido de tempo, engastado de vida; acá queda inaugurado outro, disposto a devorar días.
Hai acontecementos que agardan datas para seren protagonistas ano tras ano, esta carreira vai entrando no calendario da consolidación e vai sendo referente a considerar na axenda vital de cada 31 de decembro.
Con carácter benéfico e non competitivo naceu este evento, e así segue, fiel á súa orixe; eu dou, ti dame e corro, sen regulamento específico que cumprir. Unha saída, unha meta posible e 6kms en percorrido de tres voltas polo parque de Castrelos o demáis é vontade e vivencia. Cadaquen dende si inventa a súa carreira, en familia, en competición, en experimento, en compartida, en divertimento, en cumprimento, en promesa…ou porque si, por un sorteo, por un chocolate…
Falamos en competición e resulta un sabor de voltas sen vitoria recoñecida, sen podio, sen aplauso primeiro, nin metal de medalla. Resulta un correr sen obxectivos marcados a priori, de sensacións espontáneas e desprovistas de condicionamentos. Un tropezo, un adianto, unha parada…e todo segue cun sorriso porque o verdadeiramente agradecido é a resposta da xente, da organización e saber que no calendario dos acontementos hai unha referencia cada 31 de decembro.
Todos quedamos primeiros e todos fomos últimos, o azar pronunciou os números que foron nomes de agasallos e a recompensa de bebidas, plátanos, galletas e un chocolate quente anunciou o peche dun acontecer e a inminente chegada dunha ducia de anos en dous mil.
E que moitas San Silvestres máis acollan o intercambio de alimento real e alimento «virtual».

A 34,

           Seica o papa Xoán XXIII decidiu a saída e o Apóstolo Santiago acolleu a chegada. Un e mailo outro espertaron a mañá do domingo sobresaltados ata que interpretaron o panorama xa coñecido e esperado, porque se reitera cada ano no último domingo de Outubro: Un amplo rosario de corpos rezando propósitos e metas a superar, vai mergullando o asfalto das rúas santiaguesas..

Cadrou este ano un 30 de Outubro, con volta patrás do reloxio

           Ás dez da mañá pola nova, as once pola vella


           Milleiros de xentes decidiron facer do tempo carreira, colleron un anaco de sol, humor e ánimo e tomaron as pedras de Santiago, pés e máis pés batendo nelas.

           Así é a Carreira Pedestre do Correo Gallego ,esta foi a 34 edición , sólida e monumental porque así o pronuncia o seu percorrido. Así ,constante, por permanecer na historia dos eventos que volven os días diferentes na memoria, así aplaudida e cálida porque sempre hai un berro unha voz, ou varias, que espabila o nervio no cansancio e empurra por chegar a meta un chisco antes.

           A praza do Obradoiro agarda, impoñente e luminosa, tras doce kilómetros ensumidos no esforzo,mentres o tempo pasa; desafiante, para os corredores intrépidos e ambiciosos; a modo para os que esperan; indiferente para os que del prescinden; raudo para os 3037 cronos controlados na meta.

           A crónica feminina de resultados desta edición escríbese en galego-portugués, porque así o sentenciou o podio e mailos trofeos de prata entregados ata o posto 5. A honra do primeiro posto levouna a portuguesa Rafaela Almeida, ( 42´24») do clube Sport Lisboa e Benfica; de seguido Solange Andreia Pereira ( 43′:00) do EAMJ-Fuerteventura; completou os tres postos Yolanda Gutiérrez ( 43’54») do Comesaña S.C. ;unha portuguesa de nacenza e galega de residencia, outra galega xenuina galega. No cuarto posto a portuguesa galega Patricia Mendes tamén do Comesaña (44’09») o Quinto volve a Portugal de cheo con Carla Fernández Machado. (44’23») Uniao Sportiva de Varzea.

           En galego concreto, Yolanda Gutiérrez foi a primeira clasificada, Raquel Suárez (Ría de Ferrol) cun crono de 44’50»a segunda (6ª absoluta ) e colocouse no terceiro posto (7ª absoluta ) Soledad Castro do Comesaña S.C. invertindo 45’18».

           O Comesaña integrou a súa presenza no panorama de Xoán XXIII e Santiago Apóstolo con honrosa participación e incuestionables resultados. Así o nome reiterado en micrófonos de Yolanda, o cuarto posto de Patricia por non poder ser máis mellor, e un terceiro e primeiro de categoría (de 46 anos e máis) para Sole.Carmen Penas Blanco acadou un meritorio 13ª nun tempo de 47’27» máis e prometedor ascenso auguramos a desta clásica comesañense.No posto 28 feminino despedíase do clube Iris Soto Blanco,ata o luns foi comesañense polo que aquí se recolle o seu nome, malia non levar a camiseta representativa do clube. nun tempo de 53’41»; un anaco máis atrás (47ª) entraba Amalia Dopazo, en 57’55»;

           A crónica masculina pronúnciase en marroquí porque así o quixo, Hassan Lekhili,( Ourense Academia Postal) vencedor da proba cun tempo de 36’32». O segundo posto foi para o portugués Helder Santos ( Cyclones Sanitop) con 36’42»; quedando terceiro o galego da Sociedade Gimnástica de Pontevedra Carlos Villamor Castiñeira, de Lugo el, con 36’55».

           Os seguintes trofeos de prata quedaron nas mans de Iván Hierro Peña ( Saucony Sport Camargo) cun crono de 37’06», e no quinto posto Carlos Manuel Costa do Juventude de Fornos aque parou o tempo en 37’12»

           O cadro de honra galego correspondeu ao mencionado Carlos Villamor acompañado de Manuel Ángel Penas ( Puma Chapín Jeréz) con 37′:24» e con 30 segundos máis Gustavo Platas ( Y para correr Lugo)

           O lábaro masculino do Comesaña levouno Marcos Antonio Seijo que se situou na meta no posto 20º cun tempo de 39’16»; foi 65º na súa última carreira como comesañense, Juan Carlos Villanueva Acuña, en 42’37»;logo no 892º e 63 da súa categoría, Ramón Vilanova que correu teimando na maratón de Lisboa, o próximo domingo alí acudirá para retar esa chea de quilómetros. que a sorte acompañe e que bos resultados se apañen. No 2039º era o directivo do clube e atleta Diego Alonso quen con 1: 01′ 22″ de esforzo chegaba a o Obradoiro

           Coa bendición do sol e non se sabe se coa do apóstolo, aos poucos, as pedras volveron estar na Praza do Obrdoiro, agardando o número 35.
Nas fotos de José Manuel Pérez «Xinzo», feitas por súa dona  e baixadas de foro de Correr en Galicia, ollamos a Patricia M. Pereira (20) Javier PérezMoreno, (3341) Jorge Veiga Carballedo, (3838) e Cayetano García Blanco, (2204) na outra Marcos Antonio Seijo no decorrer da proba.