Homes

PROBA ——vencedor ———-marca———– puntos

60m.v ——–Denís Galán ——–         8’’,48 ——–939
60m.l. ——–MiguelGómez——-          7’’11 ——–885*
200m.l.——- Samuel Paz ———       22’’50———874
400ml. ——–Enrique Prego——        50’’91 ——–834
800m.l. ——-Alberto Chaves——   1’54’’92 ——–896
1500m.l. ——Javier Soriano ——-  4’04’’97 ——–797
300m.l. ——-J.Pablo Fernández — 8’35’’88 ——–856
Lonxitude —–Jean Marie Okutu —   7,13 m ——- 943
Triple ———Jean Marie Okutu —- 14,35 m ——–871
Altura——— Iván Valle ————    1,92 m ——–789
Pértega ——-Alexandre Sola ——–  4,60 m ——–852
Peso ———-Victor Gallego ———15,82 m ——–869

* Maximiliano Rodríguez na semifinal superou á puntuación do vencedor cunha marca de 7»06 = 927 puntos
Mulleres

Proba ————-vencedora———- marca——— puntos

60m.v.———— Virginia Villar ———-        8’’76 —— 1015
60ml. ————-Iria Casal —————         8’’01 ——- 940
200m.l————Iria Casal —————        25’’88 ——–942
400 m.l. ———-Laur-a García ———–   1’01’’40 ——–842
800m.l ———–LeticiaFernández ——–    2’16’’01 ——-886
1500m.l ——– -Sandra Mosquera ——-    4’35’’12 ——-940
3000m.l———-Marta Fernández ——–    9’26’’60 ——1018
Lon xitude ——-Leticia Gil—————        5,38 m ——-855
Triple———— Lucía Pérez ————-      11,62 m——–850

Tocaban cambios, coma de cando en cando, coma noutras moitas veces. E coma todas as veces, co material preciso encamiñeime cara ao punto de encontro; a casetiña con puntóns a xeito de percheiro; un improvisado vestiario compartido con asiduos e ocasionais; táboa sobre táboa proporciona un teito relativamente eficaz, pero imprescindible.
En cuestión de roupa, hai unha de quita e despois pon; coma rito condicionante da rendabilidade e calidade das voltas, do tempo . E como eran cambios, desprenderse da vestimenta inicial permanecendo coa indispensable viña sendo actitude prioritaria, quizais para sentir a coherencia, absurda?, de que levas a indumentaria axeitada ao adestramento.
E seguindo ritos, cologuei a roupa de quita metida nunha bolsa, saudando a unha xove parella sentada no banco da casetiña. Alá fun; comecei o meu correr cumpridor absorbida por un crono, por unha distancia, teimando nas sensacións, preocupándome polo cambio seguinte, qué diría o meu corpo. Así foron transcorrendo un tras outro; lento, rápido…Á fin pensei que tampouco resultaran tan malos coma previamente supoñía e respirei co alivio de poder volver xa á roupa de pon. A xove parella xa levantara, non sei en que momento decidiron marchar. Fun cara aos percheiros e os ollos golpeáronme; tardei en reaccionar e asumir a obviedade; xa non había bolsa nin roupa. Todo aquilo que me acompañara nun adestramento máis desaparecera de min, e tiven a certeza de que había ser para sempre. Con todo, preguntei escoitando as respostas temidas e sabidas: ninguén veu nada.
Pensei e pronunciei a palabra temida «roubáronme» e un desequilibrio emocional situouse no espazo , involuntariamente. Fixen reconto e sentín mágoa pola roupa de quita, agora perdida, e máis que mágoa foi a raiba, e máis que a raiba foi o fracaso. O saber que alá se foron anos e anos de fe, de presentir que Castrelos era un chisco teu, meu, noso…daqueles que lles dan voltas día a día . Alá fuxiu a inmunidade crida, a seguranza nun acordo tácito entre Castrelos e os asiduos ou ocasionais que o percorremos. Era mentira, algo e alguén matou o rito da roupa de quita e pon, agora consideraremos a roupa de pon, sen quita…porque se non onde se pon?.

O preludio a este escrito sitúase noutros días, nuns paus atravesados que prestaban un servizo desinteresado xunto con outros aparellos que lle naceron a Castrelos e que agradecidos son. Eles despareceron e non se sabe que outros servizos andan a prestar.
Aquí queda pois un requiem de paus e roupa e unha palabra máis no vocabulario ritual de adestramento «roubo». e que ben aproveitado sexa o roubado.