Xurdiu nun instante, como lufada de vento traendo a memoria dun tempo en secuencias.
E acordei un Comesaña reducido, minimizado á representación dunha atleta, tímido na expresión atlética. Foron anos diferentes, de progresos e retrocesos, de constancia incuestionada e ilusión continua nunha camiseta vermella e branca, que aos poucos veu sendo coma un sinal de identidade impregnado na pel de dentro e de fóra.
Foi lendo o xornal, que involuntariamente, dalgún xeito algo brincou en min, foi titular que estaba sentenciado dende os inicios: O comesaña era de novo Campion Galego Femenino de Cross. .A noticia bulía xa dende o tempo porque a perseveranza e ben quefacer leva a súa colleita, máis cedo ou menos tarde. E aínda existen persoas con fe, coa vontade disposta a facer e refacer, a ofrecer o seu esforzo, aínda en silencio, co desprendemento que nada espera en compensacións nin recompensas, sentindo o recoñecemento propio de ir acadando cousas e vencendo obastáculos.
Eu son Comesaña porque así o dispuxeron os fados a eles a miña gratitude. E hoxe o Comesaña, pronúnciase e escríbese en letras grandes, porque as súas fazañas así o requiren.
Só pretende ser este escrito unha lufada de vento que pouse un anaco naquela toda xente que achega o seu saber dende facetas varias, que brinda e desempeña o seu labor para aos poucos seguir sementando novos e grandes titulares.
Ao certo que rematado o escrito o vento permanece a xeito de ilusión pechado nunha caixiña coma Caixa de Pandora , que aquí se nomea Equipo do Comesaña, que somos nós.
E acordei un Comesaña reducido, minimizado á representación dunha atleta, tímido na expresión atlética. Foron anos diferentes, de progresos e retrocesos, de constancia incuestionada e ilusión continua nunha camiseta vermella e branca, que aos poucos veu sendo coma un sinal de identidade impregnado na pel de dentro e de fóra.
Foi lendo o xornal, que involuntariamente, dalgún xeito algo brincou en min, foi titular que estaba sentenciado dende os inicios: O comesaña era de novo Campion Galego Femenino de Cross. .A noticia bulía xa dende o tempo porque a perseveranza e ben quefacer leva a súa colleita, máis cedo ou menos tarde. E aínda existen persoas con fe, coa vontade disposta a facer e refacer, a ofrecer o seu esforzo, aínda en silencio, co desprendemento que nada espera en compensacións nin recompensas, sentindo o recoñecemento propio de ir acadando cousas e vencendo obastáculos.
Eu son Comesaña porque así o dispuxeron os fados a eles a miña gratitude. E hoxe o Comesaña, pronúnciase e escríbese en letras grandes, porque as súas fazañas así o requiren.
Só pretende ser este escrito unha lufada de vento que pouse un anaco naquela toda xente que achega o seu saber dende facetas varias, que brinda e desempeña o seu labor para aos poucos seguir sementando novos e grandes titulares.
Ao certo que rematado o escrito o vento permanece a xeito de ilusión pechado nunha caixiña coma Caixa de Pandora , que aquí se nomea Equipo do Comesaña, que somos nós.